Bu yıl hüzün yılı olmalı.
Bu yıl hasret yılı, yarım kalanların yılı, imkanı olup da elini uzatmayanlara, uzatmak istemeyenlere hicap yılı olmalı.
Sığamadık, sığdıramadılar insanlığı, kendi vicdan cenazelerini kendileri kaldırsın.
Kimler mi ?
Depremzede diye adlandırdıkları insanlara ev vermek istemeyenler.
Meslek seçenler, memur kiracı isteyenler, maaş bordrosu isteyenler.
Hani parasını garantiye almak isteyenler.
Bir duvar da onlar ördü bakalım nasıl aşılacak?
Bu ülke her milleti aldı - ama kabul edildi ama edilmedi – sığdırdı , doyurdu da bir kendi milletine mi dar geldi?
Kendi ülkesinde öksüz, yetim, yapayalnız olmamalı insan.
Suriye’den gelene Suriyeli, Afganistan’dan gelene Afgan … denildi.
Kahraman Maraş’tan , Hatay'dan , Adıyaman’dan … gelene ne diyeceğiz ?
Yeni kimlik oluşturulmuş bile depremzede.
İnsanlığın olduğu yerden, öldüğü yere göç etmişiz geçmiş olsun.
Her sarsıcı olaydan sonra ‘ders alınmadı mı?’ diyorlar ya kocaman EVET alınmıyor.
Hani unutulmayacaktı, unutturulmayacaktı , unutulmamalıydı çoktan hayat normale döndü ki yeni kiracılar, yeni fiyat, fazla para düşünen vampirler türedi.
Siyasetin formu yerinde.
Her şeyi çabucak unutan milletiz kabul edilmeli. Yağmurun ardından açan gün sonu güneşi gibi işte; hızlı, parlak ve faydasız.
Üzülüyorum diyeceğim ama faydasız feryat etsem ne olacak bir şeyleri değiştiremedikten sonra hiç.
Kediye, köpeğe battaniye örten neslin çocuklarıyız.
Keçiyi, koyunu sobanın yanında ısıtan neslin çocuklarıyız.
Böyle vicdan fakiri olunmamalı, bizden sonraki nesil bizim atalarımızla duyduğumuz gururu bizim için duymalı.
Comments