Selam dünyalı, ben dost.
İki seksen yatıp hiçbir şey yapmak istemiyorum.
Yorgunum.
Bu telaş ne zaman bitecek?
Oradan oraya sekiyorum.
Şu tatil bitsin, çocuklar okula gitsin,
Bütün perdeleri kapatıp yere yüzükoyun yatacağım.
Tuzla sahil yok.
Bisiklet yok.
İş yok.
Gezme yok.
Ohh...
Boynum da tutulmuş.
Sağ taraf yok.
Tuzla Marina'da ki kırmızı trene binmeye ihtiyacım var.
Tam reset.
Benim kızla bir gün bindik. Kemer indi, ben feryat koparmaya başladım.
Kızım diyor ki;
-lütfen in anne.
-Daha başlamadı ne diye bağırıyorsun?
Çizgi filmlerde gırtlağa kadar gösterirler küçük dil sallanarak bağırırlar ya öyleyim.
Kalbim yerinden çıkacak.
Başladı.
Ahh lar ohhh oldu.
Vaaoovv oldu.
Yine ciyaklama falan.
Bitti gitti hemen.
Kimse de bağırmadı hayret dedim.
-Anne herkesin yerine sen bağırdın ondan.
Sonra bir arkadaşımı ısrar kıyamet götürdüm.
Kadın türbanlı.
Tren bir çıktı.
Göz ucuyla ona baktım.
İki yandan saçlar çıkmış. Hali duman.
Gözler sımsıkı kapalı. Acı çekiyor.
Beni aldı bir gülme.
İndik 1 saat daha güldüm.
Kısa bir zaman sonra da zorla aquaparka götürüp botla kaydırdım.
Kendisi şuan ilaç kullanıyor. Panik atak oldu benim yüzümden :))
Hani eğleneceğğdikkk?
İşte öyle bir adrenalinle kendime gelmem gerek.
Ben de enerji bitik.
Size bol bol dilerim.
Hoşçakalın.
Comments