Günaydııııınnnnnnn
Evet haftalar sonra güne enerjik başladım.
Neden?
Bitik bitik bisiklet sürüyordum.
Marina'ya doğru sahilden benim kestikleri ağacıma doğru.
Hala hummalı bir çalışma var.
Toprağı alıp kaldırıma yığmışlar.
Yanından geçerken bir enerji dalgası hissettim.
Çıplak gözle görürmüş gibi toprağın içindeki oksijeni, kökleri, solucanlar, böcekleri görür gibi oldum.
Kıvıl Kıvıl.
Yaşam saçıyordu.
Ulen dedim bir yaprak atsam içine ağaç olur.
Biraz da meyve artıkları.
Ohh miss.
Sıkıp suyunu içesiniz gelir yaşam pınarı.
Sonra insanı düşündüm.
Giren çürüyor. Bizi de çürütüyor.
Ne girenin hayrı var ne çıkanın.
Bana yine bir gülme geldi.
Keyiflendim valla.
Minnacık diken batsa öldük bittik.
Keyiflenmeye bahane arıyormuşum.
Taşa oturdum uzattım ayaklarımı canım Tuzla denizine.
Yaktım bir sigara.
Toprağın dünyada yaşamın kendisi olduğuna karar verdim.
Yeni bir bilgi mi?
Elbette hayır.
Ama bu basit şeyin üzerine uzun uzun düşünmek bana huzur verdi.
Nasıl ki topraktan yeni yaşam sonsuz döngü de oluşuyor.
Biz de dönüşürüz dedim.
Solucan her yer.
Böcek kaynıyor.
Oksijen her daim.
Bin bir çeşit tür.
Tohum ekilmese bile.
Rüzgar uçurur başka yerden yine toprağını bulur yara yara çıkar gün ışığına doğru.
Solucan da lazım.
Böcek de.
Ama bunlar doğacak olana engel olamaz değil mi?
Çiftçi olsa bakımlı olur, daha çabuk olur, daha güzel büyür tabi.
Ama kaldırıma atılmış toprakta bile hayat varsa,
Neden olmasın?
Aklıma köydeki fındık tarlamız geldi.
Annemler çocukken birkaç menekşe ekmiş.
Bizim çocukluğumuza gelince bütün tarla menekşeydi.
Kendiliğinden yayıldı yıllar geçtikçe dedi.
Biz de o menekşeler gibi olalım.
Üç beş de olsa, yayılalım.
Neden olmasın?
Güzel günler umudu ile
Hoşçakalın.
Comentários